Ośrodek Rehabilitacji i Adopcji Zwierząt Futerkowych

Są momenty, w których to my — ludzie — musimy podjąć odpowiedzialność za zwierzęta całkowicie od nas zależne.
Wraz z wygaszaniem ferm futerkowych – a także w sytuacjach, gdy zwierzęta są z hodowli wycofywane z innych powodów i nie mogą wrócić do natury – pojawiła się potrzeba zapewnienia im specjalistycznej opieki. Zwierzęta wychowane w warunkach hodowlanych nie potrafią radzić sobie w naturze, wymagają leczenia i stopniowego oswojenia z obecnością człowieka, a wiele z nich nigdy wcześniej nie miało szansy funkcjonować w warunkach uwzględniających ich naturalne potrzeby.

 

Dlatego powstaje Ośrodek Rehabilitacji i Adopcji Zwierząt Futerkowych „Camelya” – inicjatywa, której celem jest stworzenie miejsca, gdzie te zwierzęta mogą odzyskać zdrowie, spokój i poczucie bezpieczeństwa. Ośrodek zapewni im opiekę weterynaryjną, kastrację oraz proces łagodnej, odpowiedzialnej socjalizacji, dostosowanej do ich możliwości i dobrostanu.

 

Naszym zadaniem jest przygotowanie ich do życia pod troskliwą opieką człowieka oraz zapewnienie warunków zgodnych z ich gatunkowymi potrzebami. To projekt tworzony z myślą o tym, by dać tym zwierzętom szansę na bezpieczniejsze i bardziej komfortowe życie.

Jak możesz pomóc Ty

Możesz pomóc lisom z wygaszanych hodowli rozpocząć zupełnie nowy, lepszy etap życia. Każda darowizna – nawet najmniejsza – przybliża je do bezpiecznego miejsca, opieki, spokoju i przyszłej adopcji.

Twoje wsparcie daje im szansę na pierwszy w życiu prawdziwy dom, życzliwość i poczucie bezpieczeństwa.

Każda wpłata ma znaczenie. Dzięki takim gestom tworzymy miejsce, w którym dla tych zwierząt zaczyna się coś dobrego.

Dziękujemy za wsparcie.

Dlaczego lisy z hodowli nie mogą po prostu wrócić do natury?

Lisy pochodzące z hodowli nigdy nie żyły w naturze. Nie potrafią polować, unikać zagrożeń ani samodzielnie zadbać o swoje podstawowe potrzeby. Całe życie były zależne od człowieka, dlatego w lesie po prostu nie dałyby sobie rady.

Domy adopcyjne nie zastąpią im natury lecz zapewnią bezpieczeństwo, stabilność i opiekę. W takich warunkach będą mogły stopniowo odzyskać spokój i nauczyć się życia w sposób dla nich możliwy. Odpowiedzialny i odpowiednio przygotowany dom staje się miejscem, w którym mogą zacząć nowy etap i otrzymać szansę na coś dobrego.

Dlaczego adopcja domowa nie oznacza, że lis staje się zwierzęciem domowym

Adopcja domowa nie zmienia faktu, że lis pozostaje gatunkiem dzikim. Nie traktujemy go jak kota czy psa i nie zakładamy, że można go w pełni udomowić. W naturalnych warunkach jego miejscem jest las, jednak lisy pochodzące z hodowli nigdy nie żyły w środowisku naturalnym i nie posiadają umiejętności potrzebnych do samodzielnego życia na wolności.

W ich przypadku dom adopcyjny jest bezpiecznym rozwiązaniem dla zwierzęcia, które przez warunki hodowlane zostało pozbawione naturalnych instynktów.

Jak powstaje nasz ośrodek

Ten projekt może powstać tylko wtedy, gdy stworzymy go wspólnie — krok po kroku, z troską, szacunkiem i przekonaniem, że każde uratowane zwierzę naprawdę ma znaczenie.

Potrzebne będzie zaangażowanie osób, które czują odpowiedzialność za naturę i mają w sobie gotowość do pomagania tym, które nigdy nie miały wyboru.

Zwierzęta wycofywane z hodowli wymagają wsparcia na każdym etapie: od bezpiecznego transportu i pierwszej pomocy, przez stopniową socjalizację, aż po znalezienie domów adopcyjnych, które zrozumieją ich potrzeby.

Dlatego szukamy wolontariuszy i osób z doświadczeniem lub sercem do pracy ze zwierzętami — ludzi cierpliwych, uważnych i gotowych uczyć się razem z nami. Potrzebna będzie pomoc w kontaktach z hodowlami i instytucjami, w codziennej opiece, w budowaniu zaufania u zwierząt, w prowadzeniu dokumentacji, a także w poszukiwaniu odpowiedzialnych opiekunów, którzy zapewnią im bezpieczne życie.

Plan etapowy powstania Ośrodka Rehabilitacji i Adopcji Zwierząt Futerkowych 

 

1. Zabezpieczenie miejsca i zaplecza organizacyjnego
Najważniejszy krok mamy już za sobą — dysponujemy miejscem, w którym powstanie ośrodek oraz strukturą organizacyjną stowarzyszenia. ✓ 

2. Zbieranie środków na uruchomienie ośrodka
Obecnie koncentrujemy się na pozyskaniu funduszy potrzebnych do wyposażenia, stworzenia infrastruktury opieki i zapewnienia podstawowych kosztów funkcjonowania. 

3. Przygotowania operacyjne (planowane rozpoczęcie: połowa przyszłego roku)
Rozpoczniemy organizowanie sieci domów tymczasowych u doświadczonych wolontariuszy, którzy przejdą szkolenie w zakresie opieki, socjalizacji i pracy ze zwierzętami futerkowymi.

4. Współpraca z weterynarzami i specjalistami
Na tym etapie zapewnimy wsparcie medyczne, procedury bezpieczeństwa, plan kastracji oraz przygotowanie całej opieki weterynaryjnej.

5. Socjalizacja i przygotowanie środowiska do przyjęcia zwierząt
W domach tymczasowych i przyszłym ośrodku będą realizowane procedury oswojenia, redukcji stresu i budowania zaufania u zwierząt.

6. Rozpoczęcie przejmowania pierwszych zwierząt z hodowli
Po zakończeniu przygotowań i wdrożeniu wszystkich procedur rozpoczniemy przyjmowanie pierwszych zwierząt wycofywanych z hodowli, zapewniając im specjalistyczną opiekę i bezpieczne miejsce.

Utworzenie Ośrodka Rehabilitacji i Adopcji Zwierząt Futerkowych to projekt, który od samego początku generuje konkretne, nieuniknione koszty.
Zwierzęta wycofywane z hodowli nie trafiają do nas „za darmo” – często wymagają wykupu, transportu specjalistycznego i natychmiastowej opieki weterynaryjnej. Do tego dochodzą koszty kastracji, leczenia ran, badań, szczepień, specjalistycznej karmy oraz przygotowania odpowiednich warunków do socjalizacji.

Równie ważne jest wyposażenie ośrodka: zabezpieczenia, boksy, materiały wyciszające, środki higieniczne, ogrzewanie, monitoring zdrowia, a także organizacja domów tymczasowych u przeszkolonych wolontariuszy. Każde zwierzę to kolejne godziny pracy, kolejne wizyty u weterynarza i kolejne potrzebne środki, zanim będzie gotowe do adopcji.

Dlatego prosimy o wsparcie finansowe — bez niego nie będziemy w stanie przejąć pierwszych zwierząt ani zapewnić im opieki, która faktycznie odmieni ich los. Każda wpłata pozwala nam zrobić krok dalej: od przygotowania miejsca, przez leczenie, aż po znalezienie odpowiedzialnego opiekuna.